بررسی مورفومتریک اثرات داروهای محرک تخمک گزاری در پروتکل طولانی مدت بر فراساختمان سلول های اپی تلیال اندومتر انسان در زمان پنجره لانه گزینی

مقدمه: داروهای محرک تخمک گزاری همچون hcg، hmg، gnrha به صورت پروتکل طولانی مدت به طور شایعی برای تحریک تخمک گزاری و به دست آوردن تعداد بیشتر تخمک در سیکل های art استفاده می شود. مطالعات و تجربیات اخیر نشان داده است که میزان لانه گزینی موفق در سیکل های تحریکی، کمتر از سیکل های طبیعی می باشد. با توجه به نقش مهمی که اندومتر در پذیرش و لانه گزینی جنین دارد، در بررسی حاضر اثرات احتمالی استفاده از پروتکل استاندارد طولانی مدت تحریک تخمک گزاری بر فراساختمان اپی تلیوم لومینال و غددی در روز بیستم سیکل قاعدگی (lh+6) (زمان پنجره لانه گزینی) بررسی شده است. مواد و روشها: بافت اندومتر از دو گروه کنترل و تحت مطالعه مراجعه کننده به مرکز ناباروری بیمارستان الزهراء دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تبریز در طی سال های 82-80 در روز lh+6 با استفاده از کاتتر پایپل از فوندوس رحم دریافت شد. گروه کنترل (5=n) زنان بارور طبیعی بودند که داروی محرک تخمک گزاری دریافت نکرده بودند و گروه مطالعه (10=n) زنانی نابارور بودند که به دلیل مشکل همسر تحت درمان با پروتکل استاندارد طولانی مدت تحریک تخمک گزاری بودند که جنین در این زوجین تشکیل نشده بود. پس از آماده سازی نمونه برای میکروسکوپ نوری و الکترونی، عکسبرداری از نمونه ها انجام شد و مطالعات کمی و کیفی (مورفولوژیک و مورفومتریک) انجام شد و نتایج حاصله با استفاده از روش آماری unpaired student t test مقایسه گردید. نتایج: نتایج به دست آمده وجود سیستم کانال های هسته ای (ncs)، میتوکندری های غول پیکر و واکوئل های کلیگوژن را در هر دو گروه نشان داد. آنالیز ها نشان داد که نسبت های حجمی ارگانل ها در اپی تلیوم لومینال و غددی از جمله یوکروماتین به هسته، rer به سلول و میتوکندری به سلول در گروه مطالعه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داشت(05/0p<) که نشانه فعال بودن این سلول ها نسبت به سلول های گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: از نتایج فوق می توان استنباط کرد که داروهای فوق تکامل طبیعی اندومتر را در فاز میانی لوتئال که مقارن با زمان کاشته شدن جنین می باشد به هم زده و باعث کاهش میزان لانه گزینی خواهند شد. لذا انجام art بدون استفاده از داروهای محرک تخمک گزاری می تواند میزان لانه گزینی موفق را افزایش دهد.